با وجود اینکه علائم هانتینگتون در افراد مختلف – حتی درون یک خانواده – متفاوت است، اما پیشرفت بیماری می تواند به سه مرحله تقسیم شود.
مرحله اولیه خانتینگتون معمولا شامل تغییر نافذ در هماهنگی، گاها حرکات غیر ارادی(کره)، سختی در تفکر و حل مسئله و خلق افسرده یا تحریک پذیر می باشد. کاهش این توانایی ها می تواند فرد را در اجرای شغل و کارهای روزمره خانه دچار مشکل کند.
در مرحله میانی، اختلالات حرکتی بخش عمده مشکلات را تشکیل می دهد. داروها می توانند باعث تسکین این حرکات غیرارادی شود. درمان شغلی و فیزیکی ممکن است برای تسکین حرکات غیرارادی و حفظ توانایی های ذهنی و منطقی لازم باشد. کاهش میزان سخن گفتن و سختی در بلع ممکن است نیازمند کمک یک پاتولوژیست
زبان و گفتار( گفتار درمان) باشد. در ایمن مرحله فعالیت های روزمره دچار به سختی قابل انجام اند.
در مرحله نهایی هانتینگتون، بیمار به صورت کامل نیازمند مراقبت دیگران است. گیر کردن غذا در گلو یک نگرانی بزرگ است. کره( حرکات غیر ارادی) ممکن است تشدید شود و یا اینکه کاملا متوقف شود. در این مرحله، فرد مبتلا نمی تواند راه برود و سخن بگوید. با این وجود بیمار در این مرحله هنوز می تواند زبان را درک کند و نسبت به دوستان و خانواده خود را بشناسد. هنگامی که فردی بر اثر هانتینگتون می میرد معمولا ناشی از عوارض مربوط به بیماری مانند عفونت ریه است.
در تمام مراحل بیماری کاهش وزن می تواند یک علامت مهم باشد که می تواند باعث تشدید نشانه های بیماری شود.
